Super Beno Premium szampon do sierści długiej 200 ml.

• Szampon zawierający oprócz składników myjących substancje aktywne: wyciąg z zielonej herbaty i skrzypu,
  glicerynę, D-pantelon, olejek z kiełków pszenicy.
• Gliceryna i D-pantenol chroni skórę i jej sierść przed wysychaniem, nawilżają je, łagodzą podrażnienia.
• Olejek z kiełków pszenicy regeneruje suchą i łamliwą sierść.
• Wyciąg ze skrzypu polnego, dzięki dużej zawartości krzemu, uelastycznia i wzmacnia strukturę sierści psa.
• Wyciąg z zielonej herbaty dezynfekuje skórę, ponadto wykazuje działanie powstrzymujące siwienie,
  łamliwość i wypadanie sierści. 

Kąpiel psa - krok po kroku
 

• Przed kąpielą powinniśmy dokładnie rozczesać sierść (włos) psa, aby nie dopuścić do utrwalenia kołtunów. Dobrze jest też włożyć do psich uszu nieduże kawałki waty, by nie zalać wodą kanałów słuchowych, gdyż mogłoby to doprowadzić do zapalenia uszu.
• Temperatura wody w jakiej kąpiemy psa nie może być ani za wysoka, ani za niska. Powinna być mniej więcej taka, jak temperatura ciała psa. Nie należy też, w trakcie kąpieli, zmieniać nagle temperatury wody.
• W zależności od rodzaju używanych kosmetyków rozcieńczamy je lub nie.
• Nanosimy je równomiernie na całe ciało psa, tak by nie pominąć żadnej jego części. Włos okrywowy, który pełni funkcję ochronną, przeważnie zatrzymuje powierzchowne zmoczenie, powodując spływanie wody i szamponu. Aby dokładnie umyć psa, należy starannie wmasować szampon w sierść psa, tak, aby nie pozostał jedynie na włosach okrywowych, ale dotarł także do podszerstka (tj. krótka, gęsta, miękka warstwa futra) i skóry. Dodatkowo wmasowywanie szamponu pobudza ukrwienie skóry i działa na psa relaksująco. Następnie starannie spłukujemy szampon letnią wodą.
• Przy myciu głowy naszego pupila należy zwrócić uwagę, aby nie nalać wody czy szamponu do pyska oraz by nie zalać oczu, uszu i nosa.
• Po kąpieli owijamy naszego czworonoga ręcznikiem i lekko wyciskamy wodę z sierści. Nie należy zbytnio trzeć psa ręcznikiem, bo może to spowodować skołtunienie i zniszczenie włosów.

Suszymy psa suszarką - najważniejsze kwestie
 

• Osuszony włos rozczesujemy, a następnie suszymy suszarką. Należy suszyć psa układając włos w kierunku, w którym naturalnie rośnie. Najlepiej posłuży do tego metalowy grzebień o gęstości dopasowanej do rodzaju włosa psa.
• Trzeba suszyć psa równomiernie na całym tułowiu i nogach, by nie doprowadzić do miejscowego przegrzania, czy poparzenia.
• Należy także pamiętać, że suszymy włos nie tylko z wierzchu, ale również bliżej skóry oraz, że suszymy psa nie tylko od góry, ale również od spodu - na mostku i piersi.
• W okolicach brzucha i pachwin psa oraz pod ogonem, gdzie włos jest rzadszy, a skóra bardziej narażona na poparzenia, należy bardzo ostrożnie manewrować suszarką.
• Nie należy dmuchać gorącym powietrzem w nos, oczy i pysk psa. Głowę suszymy również bardzo ostrożnie, z większej odległości, głównie tył głowy. W przypadku psów z dłuższym włosem, suszymy też uszy (od zewnętrznej strony małżowin).
• Suszarka nie powinna mieć za dużej siły suszenia, ani zbyt wysokiej temperatury. Nie powinna też działać zbyt głośno ponieważ pies ma bardzo wrażliwy słuch. Nie należy wypuszczać psa na dwór po kąpieli. Można to zrobić jedynie w bardzo ciepłe, słoneczne i bezwietrzne dni.
• Dokładna kąpiel powoduje całkowite zmoczenie psa do skóry. Dlatego pies, nawet tylko wilgotny, po takiej kąpieli łatwo ulega wychłodzeniu. Pies powinien całkowicie wyschnąć, zanim pozwolimy mu wyjść. Nawet gdy jest ciepło, pies może się przeziębić przez wiatr.

Drobna kosmetyka - kilka uwag

Na koniec możemy przemyć delikatnie oczy (gazikiem – nie watką!), a następnie robimy oględziny uszu i pazurków. Jeśli potrafimy, sami możemy wyczyścić uszy specjalnym preparatem i przyciąć zbyt długie pazury. U psów z dłuższym włosem niekiedy trzeba też wyciąć włosy na spodzie stopy między opuszkami i palcami. Ten zabieg należy przeprowadzać bardzo ostrożnie, żeby nie skaleczyć opuszek lub delikatnej skóry palców.

Skóra i sierść zwierzaka
Skóra jest bardzo dużym, rozległym i niezwykle ważnym narządem. U ludzi stanowi do 15% masy ciała, u zwierząt nawet do 24% (12-24%). Pełni szereg istotnych funkcji w tym ochronnych, regulacyjnych i wydzielniczych. Stanowi barierę zarówno oddzielającą organizm od środowiska jak i go z nim komunikującą.

FUNKCJE SKÓRY:
 

• stanowi mechaniczną barierę ochronną przed czynnikami środowiskowymi , bodźcami fizycznymi, chemicznymi i biologicznymi;
• reguluje równowagę wodno-elektrolitową;
• reguluje temperaturę wewnętrzną ciała min. dzięki funkcjom łożyska naczyniowego i okrywy włosowej;
• odbiera bodźce czuciowe, zawiera receptory dotyku, temperatury, bólu i świądu;
• pełni funkcję wydzielniczą - gruczoły łojowe, potowe i zapachowe;
• jest rezerwuarem ustrojowym białek, tłuszczy, węglowodanów, elektrolitów i wody;
• uczestniczy w syntezie witaminy D;
• wytwarza struktury keratynowe tj. włosy/sierść i paznokcie/pazury;
• pełni funkcje mechanicznej i chemicznej bariery przeciwko drobnoustrojom, bakteriom i grzybom;
• pełni funkcję immunologiczną zapewniając odporność miejscową;
• zawiera komórki barwnikowe (melanocyty) – determinuje barwę skóry i włosa.

BUDOWA SKÓRY

Skóra zbudowana jest 3 podstawowych warstw – od zewnątrz :

• Epidermy - pięciowarstwowy naskórek (od zewnątrz : warstwa rogowa, warstwa jasna, warstwa ziarnista, warstwa kolczysta, warstwa podstawna)
• Dermy - skóra właściwa
• Hipodermy - tkanka podskórna

Każda z tych warstw pełni ściśle określone funkcje chociaż niektóre zawarte w nich struktury (np. gruczoły potowe, łojowe czy mieszki włosowe) przenikają się warstwowo. Skóra pokrywająca uszy, wargi, powieki czy opuszki łap różni się budową od skóry pokrywającej pozostałe części ciała np. komórki Merkla zlokalizowane są jedynie w skórze opuszków łap.

Naskórek podlega ciągłym procesom wytwórczym i złuszczania się martwych komórek. Pełni szereg istotnych funkcji, zapewnia ciągłość i integralność skóry, wytwarza struktury keratynowe tj. włosy/sierść i paznokcie/pazury.
Skóra właściwa. W warstwie tej znajduje się szereg funkcjonalnie określonych struktur: gruczoły łojowe, gruczoły potowe, gruczoły zapachowe, mieszki włosowe jak również naczynia krwionośne, limfatyczne i nerwy penetrujące do warstwy naskórka oraz tzw. mięśnie przywłosowe odpowiedzialne za „stroszenie” włosów . W skórze właściwej osadzone są włosy i pazury. W tej warstwie skóry występują także komórki układu odpornościowego.
Tkanka podskórna pełni rolę podporową, chroni organizm przed niskimi temperaturami oraz stanowi rezerwę energetyczną (głównie tłuszcze). Zbudowana jest z tkanki łącznej luźnej (włókna kolagenowe tworzące luźną sieć) oraz tkanki tłuszczowej ( krople tłuszczu wypełniają sieć włókien kolagenowych).

pH skóry to stan równowagi kwasowo- zasadowej (lub kwasowość) na powierzchni warstwy rogowej czyli najbardziej zewnętrznej warstwy skóry. Kwasowość skóry regulowana jest min. wydzielniczością gruczołów skórnych głównie gruczołów potowych. U psów pot wydzielany przez gruczoły potowe nie uczestniczy w procesie termoregulacji tak jak to miejsce w odniesieniu do ludzi. Odpowiednie pH skóry warunkuje odporność skóry na infekcje bakteryjne i jest warunkiem niezbędnym do utrzymania homeostazy (stan równowagi fizjologicznej). pH skóry psów i kotów różni się znacznie od pH skóry ludzi jest bowiem wyraźnie wyższe tj. bardziej zasadowe. Podczas gdy średnia wartość pH powierzchni skóry ludzi wynosi 5,2 – 5,6; pH skóry psów waha się od 6,65 do 7,70. Wynika z tego dosyć istotna kwestia dotycząca doboru odpowiednich szamponów – kwasowość skóry psów i kotów jest jednym z tych elementów, które dyskwalifikują możliwość stosowania „ludzkich” szamponów do pielęgnacji skóry i okrywy włosowej zwierząt.

Okrywa włosowa (sierść) spełnia istotne funkcje ochronne stanowiąc barierę izolacyjną oraz termoregulacyjną, jak również uczestniczy w odbieraniu bodźców środowiskowych (funkcja receptorowa) oraz wysyłaniu przekazów i informacji dla innych zwierząt (funkcja behawioralna).Sierść składa się z kilku rodzajów włosów. Ich występowanie, rozmieszczenie, długość i gęstość jest różna u poszczególnych ras psów i kotów.

Budowa włosa. Włos ma skomplikowaną strukturę wielowarstwową. Od wewnątrz część centralną włosa stanowi rdzeń, otacza go kora włosa, w której zlokalizowane są min. komórki barwnikowe. Kora otoczona jest oskórkiem zbudowanym ze zrogowaciałych płaskich komórek ułożonych dachówkowato. W budowie włosa rozróżnia się również inne struktury zlokalizowane w mieszku włosowym: wewnętrzną i zewnętrzną pochewkę włosa otaczające cebulkę włosową, naczynia krwionośne i nerwy.  

Linienie i wynikające z tego konsekwencje. U zwierząt charakterystyczny jest proces linienia tj. „gubienia” włosów w określonych porach roku oraz ich przyrost. Fizjologicznie wymiana włosów następuje wczesną wiosną (gubienie włosów) i późną jesienią (przyrost włosów).